Tesbih

Bir gün Hoca, yol üstu bir hana inmis. Nuh Nebi'den mi kalmış, Kaalubela'dan mi? Her ne ise.. Her tarafi delik desik olmuş; adeta cokmeye bir basi kalmış. Hoca'nin yuregine bir korkudur dusmus ama, ne desin? Nihayet bir soz arasında: "Yahu, bu senin tavan da ne kadar gicirdiyor be, besik mi mubarek!" diyecek olmuş ama, hanci baba hiç orali olmamıs; sozu sakaya bogarak; "Agzini hayra ac Hoca, bu gicirti besik gicirtisi değil; tavan tahtalari Hak'ka tesbih çekiyor!" demiş. Hoca'nin kozu kullenirmi? Gozlerini hancinin gozune dikerek; "Peki ama, demiş; ya bu tavan boyle tesbih ceke ceke aska gelip de secdeye kapanirsa, bizim halimiz nice olacak!"